Pieta
ΧΡΥΣΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ
ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 2012
Η AMAFILMS
ΜΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ
ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΤΑΙΝΙΑ
ΤΟΥ ΚΙΜ ΚΙ ΝΤΟΥΚ
PIETA
ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΚΑΡ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
2013
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Κιμ Κι Ντουκ
Σενάριο: Κιμ Κι Ντουκ
Φωτογραφία: Γιο Γέονγκ Γικ
Ήχος: Λι Σέουνγκ Γέοπ
Μοντάζ: Κιμ Κι Ντουκ
Μουσική: Παρκ Ιν Γιούνγκ
Παραγωγοί: Κιμ Κι Ντουκ, Κιμ Σουν Μο, Κιμ Γου Τάεκ
Πρωταγωνιστούν: Γιο Μιν Σο, Κανγκ Εουνγίν, Κιμ Γιάε Ροκ, Λι Γέονγκ Γιν, Οκ Γιν Γιονγκ
Χώρα Παραγωγής: Ν. Κορέα
Διάρκεια: 104΄
ΣΥΝΟΨΗ
Έχοντας προσληφθεί ως μπράβος από τοκογλύφους, ένας άντρας εκφοβίζει και απειλεί αυτούς που χρωστάνε ώστε να επιστρέψουν τα χρήματα που έχουν δανειστεί. Αυτός ο άντρας, που ούτε οικογένεια έχει ούτε τίποτα να χάσει ουσιαστικά, συνεχίζει τη δουλειά και αυτό τον τρόπο ζωής παρά τον πόνο που προκαλεί σε τόσους ανθρώπους καθημερινά.
Μια ημέρα, μια γυναίκα εμφανίζεται μπροστά του και ισχυρίζεται ότι είναι η μητέρα του. Ο άντρας την απορρίπτει ψυχρά στην αρχή, όμως σταδιακά την δέχεται στη ζωή του. Τότε είναι που αποφασίζει να εγκαταλείψει τη σκληρή δουλειά του και να ζήσει μια φυσιολογική, πιο κόσμια και λογική ζωή.
Ξαφνικά όμως η μητέρα του απαγάγεται. Υποθέτοντας ο ίδιος ότι πιθανώς να είναι κάποιος από το παρελθόν που του έχει φερθεί βίαια, ξεκινάει και βλέπει έναν έναν αυτούς που είχε κάποτε ενοχλήσει ώστε να βρει τη μητέρα του. Τελικά βρίσκει τον απαγωγέα για να έρθει αντιμέτωπος όμως με τρομερά σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος που τον φοβίζουν πραγματικά, και που είναι προτιμότερο να μην τα είχε ποτέ μάθει.
Χρυσός Λέοντας 69ου Φεστιβάλ Βενετίας 2012
Ο Κιμ Κι-Ντουκ, ένας εκ των σημαντικότερων και ιδιαιτέρως αγαπημένων στην Ευρώπη και την Ελλάδα Νοτιοκορεατών σκηνοθέτων, που έκανε αίσθηση με το κινηματογραφικό του έργο την προηγούμενη δεκαετία (“Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και Άνοιξη”, “Ολομόναχοι μαζί”), επιστρέφει δυναμικά με το “Pieta” κερδίζοντας το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Βενετίας 2012.
‘Πιετά’ σημαίνει…
…‘οίκτος’ στα ιταλικά, και είναι ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό στυλ στη γλυπτική και τη ζωγραφική, κατά το οποίο απεικονίζεται η Παρθένος Μαρία να υποφέρει κρατώντας το νεκρό σώμα του Ιησού Χριστού. Τα συναισθήματα της Παρθένου Μαρίας που απεικονίζονται στην ‘Πιετά’ αντιπροσωπεύουν τους αμέτρητους πόνους που επιφέρει η απώλεια και έχουν υποστεί στη ζωή τους οι άνθρωποι διαμέσου των αιώνων. Αυτή την αποτύπωση των σκληρών συναισθημάτων, έχουν αναβιώσει κυρίως οι σπουδαίοι καλλιτέχνες Μικελάντζελο και Βαν Γκογκ. ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Τα χρήματα βάζουν τους ανθρώπους αναπόφευκτα σε μια δοκιμασία με την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζουν, μια και οι άνθρωποι αυτοί ζουν με την ψευδαίσθηση (ή βασανίζονται καλύτερα) ότι τα χρήματα μπορούν να λύσουν τα πάντα στη ζωή τους.
Τα χρήματα είναι το ουσιαστικό πρόβλημα για τα περισσότερα από τα κακά που έχουν εμφανιστεί στον πλανήτη μας την εποχή αυτή.
Σε αυτή την ταινία μου, δυο άνθρωποι που δίνουν και δέχονται πόνο συναντιούνται τυχαία, για να γίνουν τελικά οικογένεια.
Και μέσα από την εικόνα αυτής της οικογένειας συνειδητοποιούμε ότι είμαστε συνεργοί για όλα αυτά που εμφανίζονται στον κόσμο αυτή την περίοδο.
Τα χρήματα είναι αυτά που θα υποβάλλουν τελικά τις θλιβερές ερωτήσεις της ζωής μας έως ότου οι άνθρωπου της εποχής μας πεθάνουν.
Τελικά, αυτό που θα γίνει είναι να καταλήξουμε να είμαστε χρήματα ο ένας για τον άλλο, θάβοντας τους εαυτούς μας μέσα σε μια πύρινη άσφαλτο.
Και έχω την ανάγκη να στραφώ στον ουρανό και να φωνάξω με την πενιχρή πίστη που υπάρχει σήμερα: “Θεέ μου, δείξε έλεος για εμάς”.
*
Από τους μεγάλους πολέμους στα συνήθη εγκλήματα των ημερών μας, πιστεύω ότι όλοι εμείς που ζούμε σε αυτή την εποχή είμαστε αμαρτωλοί και συνεργοί σε ότι κακό συμβαίνει.
Δεδομένου ότι κανείς από εμάς δεν είναι δέσμιος των θείων, αποφάσισα να ονομάσω αυτή την ταινία “Pieta” επιδιώκοντας το έλεος του Θεού.
Αύγουστος 2012 ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Ιστορίες πίσω από τις κάμερες γεμάτες ακραία περιστατικά και ένταση
Η ταινία “Pieta” γυρίστηκε στην περιοχή Cheonggyecheon της Σεούλ από τον Φεβρουάριο έως τον Μάρτιο του 2012. Τα γυρίσματα έγιναν τόσο γρήγορα ώστε εάν κάποιος από την παραγωγή δεν συγκεντρωνόταν και δεν ακολουθούσε πιστά τις οδηγίες του σκηνοθέτη και το γενικό πρόσταγμα, τότε δεν θα τελείωναν ποτέ. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν με δυο κάμερες ώστε να ανεβάσουν την αποδοτικότητα και την ποιότητα τους. Ο διευθυντής φωτογραφίας Γιο Γέονγκ Γικ είχε αναλάβει τη μια κάμερα και ο Κιμ Κι Ντουκ τη δεύτερη, την ίδια στιγμή που ο τελευταίος κατεύθυνε και τις δυο σκηνοθετικά γυρίζοντας σε αναλογία 7:3.
Γενικά τα γυρίσματα πήγαν πολύ καλά, ακόμη και σε πολύ ιδιαίτερες σκηνές που είχαν προσχεδιαστεί με συγκεκριμένο τρόπο, όμως στις σκηνές με έντονες συναισθηματικές συγκινήσεις ο Κιμ Κι Ντουκ ήταν τόσο απορροφημένος ώστε πήγαινε με την κάμερα του όλο και πιο κοντά, παρεμποδίζοντας το έργο της κύριας κάμερας. Υπάρχει σκηνή που η κύρια κάμερα κατέγραψε την πλάτη του σκηνοθέτη εξαιτίας των έντονων στιγμών της.
Το γεγονός αυτό αποκαλύφθηκε αργότερα στους ηθοποιούς μια και ο σκηνοθέτης κατηγόρησε τον διευθυντή φωτογραφίας ότι δεν κατέγραψε τις εξαίσιες ερμηνείες τους, κάτι όμως που δείχνει και το πόσο έντονα ήταν τα γυρίσματα. Αποδεικνύει ακόμη και τη μεγάλη ικανότητα του Κιμ Κι Ντουκ να παίρνει το μέγιστο των δυνατοτήτων τόσο των ηθοποιών όσο και του πληρώματος της παραγωγής ώστε να καταφέρνει υψηλές αποδόσεις και φυσικά μια βαθιά έντονη ταινία.
Άλλος ένας χαρακτήρας της ταινίας είναι η περιοχή Cheonggyecheon – Αποτυπώνοντας μια περιοχή που εξαφανίζεται από την Ιστορία
Η περιοχή Cheonggyecheon, γνωστή για τα γόνιμα εδάφη της, χάνεται ολοένα και περισσότερο στη λήθη της Ιστορίας στο όνομα της βιομηχανικής ανάπτυξης. Για τον σκηνοθέτη Κιμ Κι Ντουκ αποτελεί σημείο αναφοράς των παιδικών μνημών του, μια και έπρεπε να διασχίζει την περιοχή στο δρόμο για το σχολείο του αλλά και αργότερα για να δουλεύει. Μέχρι και σήμερα επισκέπτεται την περιοχή όταν θέλει να βρει δουλειά. Ο Κιμ Κι Ντουκ επέλεξε συγκεκριμένα την περιοχή αυτή ώστε να αποτυπώσει τις ιστορίες των ανθρώπων που ζουν εκεί και οι οποίες χάνονται με την πάροδο του χρόνου στη λήθη της ιστορίας της περιοχής.
Προκειμένου να βρει την ιδανική περιοχή που χρειαζόταν για να εγκαταστήσει το σπίτι του ενεχυροδανειστή Κανγκ Ντο καθώς και τα σπίτια και τα μαγαζιά εκείνων που χρωστούν, το πλήρωμα της παραγωγής έκανε ρεπεράζ σε παλιά καταστήματα της περιοχής Cheonggyecheon. Τελικά μπόρεσαν και βρήκαν παλιά καταστήματα με μέταλλα, κόφτες, τυπογραφικές μηχανές και άλλα παρόμοια υλικά, όμως δεν μπορούσαν με τίποτα να βρουν τη σωστή τοποθεσία για την εναρκτήρια σκηνή της ταινίας. Και καθώς οι ημέρες περνούσαν, αποφάσισαν να εγκατασταθούν για το αρχικό γύρισμα σε ένα όχι και τόσο ικανοποιητικό μέρος.
Τότε, μια μέρα πριν ξεκινήσει το γύρισμα της πρώτης σκηνής, το πλήρωμα της παραγωγής περιπλανήθηκε στην περιοχή για μια ακόμη φορά. Τελικά κάτι υπήρχε σε ένα σύγχρονο κτίριο από το οποίο είχε περάσει εκατοντάδες φορές για το ρεπεράζ, και έπιασε το μάτι των συντελεστών. Αποφάσισαν να μπουν στο εσωτερικό του. Και έμειναν έκπληκτοι. Καθότι η σύγχρονη όψη του βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τον εσωτερικό χώρο του, ο οποίος κουβαλά όλη την Ιστορία της περιοχής Cheonggyecheon. Οι συντελεστές ήταν τόσο ενθουσιασμένοι ώστε αποφάσισαν αμέσως να γυριστεί η εναρκτήρια σκηνή σε αυτό το ιστορικό μέρος που κουβαλά τη μοίρα της περιοχής αυτής. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
Κιμ Κι Ντουκ
DARIO THUBURN | INQUIRER ENTERTAINMENT | 9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2012
Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Κιμ Κι Ντουκ μίλησε στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων λίγο πριν κερδίσει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας για την ταινία “Pieta”, ένα γεγονός που σηματοδοτεί μια καινούρια αρχή στην ασυνήθιστη καριέρα του η οποία άρχισε χωρίς καμία κινηματογραφική εκπαίδευση.
Μιλώντας μας στο παραλιακό κομμάτι του ξενοδοχείου Εξέλσιορ, ο απολύτως ήρεμος Κιμ Κι Ντουκ δήλωσε πως η ταινία “Pieta” αποτυπώνει μαζί με τις προηγούμενες ταινίες του “Το Κορίτσι με το Αγγελικό Πρόσωπο” και “Amen” τη νεανική φιλοδοξία του να γίνει ιερέας.
Ο 51χρονος σκηνοθέτης έχει δουλέψει ως εργάτης στις αποθήκες της Σεούλ που απεικονίζονται στην ταινία “Pieta”. Έχει εργαστεί ακόμη ως ζωγράφος στο Παρίσι αλλά και ως υπάλληλος γραφείου στον Στρατό. “Επικεντρώνομαι πάντοτε με σεβασμό στους ανθρώπους και τις ζωές τους, και κυρίως στο νόημα που μπορείς να βρεις σε αυτές, και θεωρώ ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν κάτι που μπορεί να εκτιμήσει ο κόσμος γύρω τους”, λέει στα κορεάτικα με ταυτόχρονη αγγλική μετάφραση.
Ο Κιμ Κι Ντουκ διαθέτει έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα, διαφορετικό όμως από τους σκοτεινούς και περίεργους πρωταγωνιστές των ταινιών του. Ακόμη και αν γυρίζει τα κινηματογραφικά φεστιβάλ με ένα άκρως εκκεντρικό ντύσιμο, στρατιωτικό σακάκι, φαρδύ παντελόνι και κόκκινες μπότες.
Μάλιστα, εξέπληξε και ευχαρίστησε το κοινό στην τελετή απονομής των βραβείων στο Φεστιβάλ Βενετίας καθώς μακριά από τις συνήθεις κοινοτυπίες απέδωσε ζωντανά το παραδοσιακό κορεάτικο τραγούδι Arirang.
“Έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που έχω να κάνω ταινία μυθοπλασίας και για μένα αυτή είναι μια καινούρια αρχή”, λέει ο Κιμ Κι Ντουκ ο οποίος δεν είναι καθόλου άγνωστος στο Φεστιβάλ Βενετίας μια και είχε κερδίσει το Βραβείο Σκηνοθεσίας για την ταινία “Ολομόναχοι Μαζί” το 2004, μια ιστορία για ένα νεαρό ληστή και μια κακοποιημένη σύζυγο.
Η καριέρα του Κιμ Κι Ντουκ ξεκίνησε το 1996 με την χαμηλού προϋπολογισμού ταινία “Crocodile”, μια ιστορία ενός άντρα που ζει στις όχθες του ποταμού Χαν στη Σεούλ και σώζει μια γυναίκα από την αυτοκτονία. Μετά προσπαθεί να τη βιάσει και τελικά την κακοποιεί έως ότου αναπτύσσεται μια περίεργη σχέση μεταξύ τους. Η ταινία έλαβε συγκλονιστικές κριτικές.
Ο Κιμ Κι Ντουκ συμφωνεί ότι η σκληρή βία που τον έχει κάνει γνωστό όλα τα προηγούμενα χρόνια έχει μετριαστεί στην τελευταία ταινία του “Pieta”. “Πιστεύω ότι αν αποτυπώσω στην οθόνη ξεκάθαρες σκηνές βίας τότε θα το θέλανε μεν οι περισσότεροι δεν θα πετύχαινα όμως να δείξω τις επιπτώσεις της εκατό τοις εκατό. Θέλω οι θεατές να λειτουργούν περισσότερο με τη φαντασίας τους”, λέει.
Ρωτώντας τον για το θρησκευτικό υπόβαθρο του, που είναι ορατό στην ταινία μια και τελειώνει με τον ύμνο “Κύριε Ελέησον”, λέει: “Ναι, μελέτησα πολύ για να γίνω ιερέας αλλά δεν τελείωσα ποτέ τις σπουδές μου. Μετά προσπάθησα να περάσω αυτά που πιστεύω μέσα από τις ταινίες μου… Αγωνίζομαι για να συνειδητοποιήσω όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου”.
“Πιστεύω ότι το κοινό που θα παρακολουθήσει την ταινία θα αναρωτηθεί μετά για το τι μέλλει γενέσθαι με την καπιταλιστική κοινωνία στην οποία ζει. Και κυρίως ότι πρέπει να αλλάξουν τους εαυτούς τους και τον τρόπο ζωής τους”, λέει.
Ο σκηνοθέτης επίσης μου αποκάλυψε ότι συχνά εμπνέεται από τις εθνικές και ξένες ειδήσεις των καναλιών της χώρας του, τόσο από τα θέματα όσο και από τις εικόνες που βλέπει.
Ρωτώντας τον για τα μελλοντικά σχέδια του, ο Κιμ Κι Ντουκ μου είπε ότι σχεδιάζει μια ακόμη ταινία “για το πώς οι άνθρωποι τρώγονται μεταξύ τους για τα χρήματα” αλλά και μια δεύτερη “για τους… υπέροχους ανθρώπους, τις διασημότητες και τους σταρ των αθλημάτων και το πώς όλοι αυτοί αντιμετωπίζονται από τους κοινούς θνητούς”.
Ο Κιμ Κι Ντουκ χαμογελά: “Θα έχουν πολύ ενδιαφέρον σίγουρα”. ΦΕΣΤΙΒΑΛ | ΒΡΑΒΕΙΑ | ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Η ταινία “Pieta” του Κιμ Κι Ντουκ πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας 2012 κερδίζοντας το Χρυσό Λιοντάρι Καλύτερης Ταινίας και ενθουσιάζοντας κοινό και κριτικούς. Αμέσως, πουλήθηκαν τα δικαιώματα της σε δεκάδες χώρες ανά τον κόσμο, προκαλώντας συζητήσεις γύρω από τη μεγάλη επιστροφή του Κιμ Κι Ντουκ από την ταινία “Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας… και Άνοιξη” και τονίζοντας πολλοί επαγγελματίες του χώρου ότι πρόκειται για την καλύτερη ταινία που έχει κάνει μέχρι τώρα ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης.
Στο ίδιο φεστιβάλ, ο Κιμ Κι Ντουκ κέρδισε επίσης το Μικρό Χρυσό Λιοντάρι, το Βραβείο Nazareno Taddei και το Χρυσό Ποντίκι, στις παράλληλες βραβεύσεις.
Ακόμη, αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Ν. Κορέας για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2013.
Όσον αφορά άλλες φεστιβαλικές συμμετοχές της: η ταινία είναι υποψήφια σε τέσσερις κατηγορίες στα αμερικανικά Satellite Awards, ενώ κέρδισε Ειδικό Βραβείο Ερμηνείας η πρωταγωνίστρια Γιο Μιν Σου στα Asian Pacific Awards. Έχει προβληθεί ακόμη στα Φεστιβάλ Τορόντο, Αμβούργου, Ρίο Ντε Τζανέιρο, Πουσάν, Στοκχόλμης και Όσλο. ΚΙΜ ΚΙ ΝΤΟΥΚ Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε το 1960. Αφού σπούδασε ζωγραφική στο Παρίσι, επέστρεψε στην Κορέα και ξεκίνησε την καριέρα του ως σεναριογράφος. Πραγματοποίησε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του το 1996 με την ταινία “Crocodile”. Από τότε ο Κιμ Κι Ντουκ έχει αγαπηθεί από το κοινό και τους κριτικούς για τους σκληρούς χαρακτήρες του, τις συγκλονιστικές εικόνες του και τα ουσιώδη μηνύματα που περνάει μέσα από τις ταινίες του. Συνέχισε την καριέρα του γυρίζοντας διεθνείς επιτυχίες όπως “Το Κορίτσι με το Αγγελικό Πρόσωπο” που κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου και το “Ολομόναχοι Μαζί” που κέρδισε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βενετίας. Πριν τη μεγάλη επιτυχία της καριέρας του με το “Pieta”, είχε κερδίσει το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών. Φιλμογραφία
2012 – Pieta Χρυσό Λιοντάρι Φεστιβάλ Βενετίας 2011 – Amen Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2011 – Arirang Βραβείο Καλύτερης Ταινίας, Ένα Κάποιο Βλέμμα, Φεστιβάλ Καννών 2008 – Dream Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2007 – Breath Φεστιβάλ Καννών (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2006 – Time Φεστιβάλ Καρλόβι Βάρι (Ταινία Έναρξης) 2005 – The Bow Φεστιβάλ Καννών, Ένα Κάποιο Βλέμμα (Ταινία Έναρξης) 2004 – 3-Iron Βραβείο Σκηνοθεσίας & τρία ακόμη βραβεία Φεστιβάλ Βενετίας Ταινία της Χρονιάς από τη Διεθνή Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI) 2004 – Samaritan Girl Βραβείο Σκηνοθεσίας Φεστιβάλ Βερολίνου 2003 – Spring, summer, fall, winter… and Spring Πέντε βραβεία Φεστιβάλ Λοκάρνο 2002 – The Coast Guard Φεστιβάλ Καρλόβι Βάρι (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2002 – Bad Guy Φεστιβάλ Βερολίνου (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2001 – Address Unknown Φεστιβάλ Βενετίας (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2000 – Real Fiction Φεστιβάλ Μόσχας (Επίσημο Διαγωνιστικό) 2000 – The Isle Φεστιβάλ Βενετίας (Επίσημο Διαγωνιστικό) 1998 – Birdcage Inn Φεστιβάλ Βερολίνου, Πανόραμα 1997 – Wild Animals Φεστιβάλ Βανκούβερ 1996 – Crocodile
ΑΠΟ ΠΕΜΠΤΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΑΣΤΥ(ΚΟΡΑΗ 4 – ΤΗΛ. 210 3221925)
CAMERA STYLO 